KÜÇÜK GEZGİN’İN PARASAİLİNG MACERASI

Biz kızımızı adrenalinle yoğurup üstüne gezi tozu serpiştirerek yetiştiriyoruz biraz. Bazen boyundan büyük adrenalinle yüzleşti, bazen dili dışarıda gezdi; ama bizim kızımız olduğu için böyle bir yaşamın içnde büyümek onun için kaçınılmazdı.

Küçük Gezginimiz 2,5 yaşında rafting yaparak baya bir çıta atlamıştı ama parasailing onu bir aşama öteye taşıdı desem yalan olmaz.))
Küçük Gezgin ile Göcek tekne turuna damgasını vuran olayımız PARASAILING oldu. Ben seneler önce Antalya Kumköy’de yapmıştım. Hatta sevgilimin biraz koca göbekli olmasından dolayı ikimiz beraber yapamamış; ayrı ayrı takılmıştık:)) Sevgilim “yapar mısınız” dediğinde şok oldum. Çünkü sevgilim panik ataktı ve belli ki boşluğa düştüğü an bu soruyu sormuştu. bunu hızlıca hemen değerlendirip tekneye atlamalıydım… Ne de olsa her an kendine gelebilir ve biz kendimizi denizde kurbağalama yüzerken bulabilirdik. Küçük Gezgine çok yükseklere çıkacağımızı anlatarak bunun ne kadar heyecanlı bir gezi olacağını çok keyif alacağımızı söyledim ve onu hızlıca bu çılgınlığa hazırladım. Hızlı olmak zorundaydım çünkü sevgilim her an ayılabilirdi bu şaşkın halinden. Evet… Bizi paraşüte bağladılar ve biz Çakıl ile yükseklere doğru yavaş yavaş çıkıyorduk. Biz yukarı çıkarken sevgilim fena görünmüyordu ama indiğimizde onu nasıl bulacaktık şüpheliydi doğrusu:)) Yukarı çıktıkça ben refleks olarak Çakıl’ın belinden tuttum; ehh annelik içgüdüsü işte insanı dürtüyor ama bu dürtü Çakıl’da ters tepti tabii ve bana dönüp ” annecim neden beni tutuyorsun. Lütfen tadını çıkar, bak ne kadar güzel manzara, insanlar minicik gözüküyor denizde, tadını çıkar” dedi. Ben bu cümlenin suratıma rüzgardan daha hızlı çarpmasıyla Çakıl’ın adrenalini ne kadar sevdiği gerçeğiyle bir kez daha yüzleştim. Evet benim kızımdı işte!!! Her şeyden keyif alıyor ve anın tadını çıkarıyordu! İşte o an itibarıyla ellerimi belinden sıyırdım ve harika manzaranın harika bir şekilde tadını çıkardık. Çok güzel bir parasailing gezisinde yeşil ve doğayı, rüzgarı içimize doya doya çekip, rüzgardan bol bol sallanıp, sonunda da buz gibi suya girerek tekneye indiğimizde sevgilimin suratındaki ifadeye takıldım. Belli ki biz yukarıdayken ” ben ne yaptım” sorusuyla yüzleşmişti:) Suratındaki donmuş gülümseme ve sonuna kadar açılmış gözlerini görünce yukarıda çok keyifli vakit geçirdiğimizi anlatarak onu biraz daha rahatlattım. Küçük Gezgin babasına kahkahalarla manzarayı anlattıkça şoku atlattı ve kendine geldi garip sevgilim. Benim panik atak sevgilim bizi aşağıdan öööylece izlemişti:)) Bizse yukarıda kahkahalarla doğanın keyfini çıkarıyorduk bu arada. Hayat işte:)) Madalyonun iki yüzü!

Biz Küçük Gezgin ile parasailing yaparken müthiş keyif aldık. Hatta o benden daha çok keyif aldı desem yeridir. Ama parasailing gibi adrenalin gerektiren şeyleri çocukla yaparken insanın çocuğunu gerçekten çok iyi tanıması gerekiyor. Çünkü böyle aktiviteleri değil her çocuk her insan yapamaz. Yapamaması da insanı eksik ve ya zayıf kılmaz zira bu durum sadece kişinin yapısıyla ilgili!!! Hani dip not geçeyim dedim. Çünkü biz Çakıl 2,5 yaşında iken yaptığımız rafting sonucunda bol bol eleştiri almıştık. Parasailing yaptıktan sonra da yüzüme yüzüme baya eleştiri okları saplanmadı desem yalan olur. İnsanın sadece şunu anlaması gerekiyor galiba. Bu kişilerin tercihleri, hayata bakışları ve yapabilecekleriyle ilgili sadece. Farklı olmak ve ya üstün olmakla ilgili bir şey değil. Kimi Everest’e tırmanıyor, kimi küçük bir çocukla bisiklete atlayıp dünyayı geziyor, kimi 4 çocukla sırt çantasını alıp hostellerde kalarak dünyayı geziyor, kimi 3 çocuğuyla bir köyden bir köye yazın sıcağında yalınayak yürüyor, kimi İstanbul gibi bir şehirde çocuk yetiştiriyor. Tüm bunların hepsi delilik aslında baktığımızda. Birini diğerinden farklı kılan tek şey kişinin tercihi. Ehhh benimki de o hesap işte!!!